Γιατί τα υφάσματα των ρούχων στο παρελθόν ήταν καλύτερης ποιότητας;

Λιγότερα συνθετικά, περισσότερα φυσικά υλικά
Στο παρελθόν τα ρούχα κατασκευάζονταν κυρίως από φυσικές ίνες όπως:

βαμβάκι,

μαλλί,

μετάξι,

λινό.

Τα συνθετικά (όπως το πολυεστέρας ή το ακρυλικό) υπήρχαν, αλλά δεν κυριαρχούσαν. Αυτό σημαίνει πιο «αναπνεύσιμα», ανθεκτικά και ευχάριστα στην αφή υφάσματα — χωρίς την πλαστική υφή ή το στατικό ηλεκτρισμό των φτηνών υφασμάτων του σήμερα.

Κατασκευάζονταν για να αντέχουν
Οι καταναλωτές τότε δεν αγόραζαν κάθε εβδομάδα νέα ρούχα. Ένα ρούχο έπρεπε να κρατήσει πολλά χρόνια, οπότε η ποιότητα ήταν προτεραιότητα. Αυτό ίσχυε τόσο για τα υφάσματα όσο και για τη ραφή (γερά στριφώματα, ποιοτικά κουμπιά, σωστά φερμουάρ).

Η βιομηχανία δεν είχε ακόμα «εφεύρει» το fast fashion
Μέχρι τη δεκαετία του ’90, τα ρούχα σχεδιάζονταν με διαχρονικότητα και όχι με βάση το τι θα ξεπεραστεί σε τρεις μήνες. Η ποιότητα ήταν κομμάτι της αξίας τους, όχι το design μόνο.

Τα παλιά υφάσματα περιείχαν λιγότερη «χημεία»
Τα σύγχρονα ρούχα έχουν συχνά προσμίξεις, βαριές βαφές, ειδικές επεξεργασίες (wrinkle free, stain repellent κ.ά.) που τα κάνουν πιο σύντομα εύθραυστα ή επιφανειακά «καλά». Αντίθετα, ένα vintage πουκάμισο που σώθηκε από τη δεκαετία του ’80 συχνά κρατά το χρώμα και την υφή του αναλλοίωτα.

Η αισθητική της ύφανσης είχε σημασία
Παλιά, ακόμα και σε πιο «απλά» ρούχα, η υφή του υφάσματος είχε βάθος, σώμα και ενδιαφέρον. Δεν ήταν όλα λεία και «φτηνά». Ήταν πιο πλούσια οπτικά και απτικά, χωρίς να είναι απαραίτητα βαριά.

✦ Στο παρελθόν, τα ρούχα δεν έμοιαζαν — ήταν.
Φτιαγμένα από φυσικά υφάσματα, χωρίς υπερβολικές χημικές επεξεργασίες, άντεχαν στο πλύσιμο, στη χρήση, στον χρόνο. Όταν φοράς ένα αυθεντικό vintage κομμάτι, νιώθεις την ποιότητα — δεν την ψάχνεις στην ετικέτα.